Soliloquium Salodurense primum

Visne soliloquium audire? Premas hic!

Personae: Beatus, Alter ego.

Alter ego: Salvus atque semper fortunatus sis, Beate!

Beatus: Di te ament, Beate!

Alter Ego: Quid agis tu? Rectne vales? Sed dic mihi quaeso, quid hoc sibi velit! Quidnam tibi telephonulum huc illuc moventi in animo est?

Beatus: Rogasne, quidnam hoc sibi velit? Confabulationem nostram sophophonio incidere velim.

Alter Ego: Quantum inceptum! Iam in rete omnium gentium sermocinatur Alexander Veronensis, sermocinatur Daniel Stockholmiensis, sermocinatur Reginaldus Mercator, praelegit fabellas faciliores Franciscus Alonsus, confabulantur quidam tres Americani de quibuslibet rebus. Nonne hoc sufficit?

Beatus: Minime! Minime hoc sufficit. Numquam est satis. Nonne dicit magister noster aures educandas esse? Aures nostras dicit magister noster semper ubique educandas esse; aures nostras dicit magister noster semper ubique Latinitate imbuendas esse.

Alter Ego: Recte mones. Ergo narra mihi aliquid, ut etiam aures meae educentur!

Beatus: Quidni paucula de Saloduro proponam? Tibi quaedam de Saloduro refero. Salodurum oppidum vetustissimum est. Iam Romani abhinc duo milia annorum caelo Salodurensi perfructi sunt. Subiectum est Salodurum Iurae Monti, adiacet flumini cuidam, cuius nomen Arola. Arola in Rhenum influit, Rhenus in mare Germanicum. Aquis maris Germanici caelum irrigatur.

Alter Ego: Satis superque ineptiarum! Aures enim, Beate, educandas, non obtundendas esse magister noster dicere solet. Nunc quidem mihi abeundum est. Vale!

Beatus: Valeas et tu! In proximum.

De calceamentis Romanis

Novisne calceamentis tibi opus est? Nonne tibi arrident hae carbatinae? An magis placent soleae illae? Calcei hi hieme pedes fovebunt tuos! An calceamento militari tibi opus est? Visne Alpes conscendere aut prata peragrare lubrica? Ecce caligae, quarum soleae coriaceae clavis ferreis munitae sunt, ne labaris. Illis enim caligis tunc temporis Romani milites gregarii utebantur. Quid porro de hisce sculponeis cogitas? Sunt ex solido ligno factae. Ita pedes tui a calore tuti erunt, cum in thermis commoraberis. Nonne in laconico pedes tui igne sub pavimento ipso accenso aduruntur? Ergo nihil sculponeis utilius!

Forsan requiris, ubinam haec calceamenta prostent. Non ita pridem Quintus Cornelius Libertus apud Helvetios versans suam exercuit artem. Quintus est sutor Germanus, qui historicis quae dicuntur calceamentis Romanis faciendis operam dat. Cuius in taberna in omnium gentium rete sita animo libentissimo exciperis. Velim ergo intres oculosque pascas tuos! Procul dubio invenies calceamenta pedibus tuis convenientia!

De vero amore erga artem pedifollicam

Non Matriti, non Monaci, non Barcinone, non Londinii, immo vero Saloduri in oppidulo in provincia remota sito verus amor erga artem pedifollicam ardet. Quibus rebus hae imagines, quas abhinc fere duas septimanas luce expressi, documento sint. Certamine enim finito asseclae lusores fumis extulerunt coloratis. Asseclis autem omnibus fidelior est Iura mons, quippe qui iam ex sescentis annis certaminibus Salodurensibus adsit, faveat, applaudat.