De narrandi voluptate

Fragmenta cuiusdam sermonis amatorii

Sunt quidam libri, quorum alter alteri auxilio est tamquam essent duo amantes, qui non sunt spiritus duo, sed unius animi. Sunt quidam libri, qui eodem quidem tempore sunt legendi. Congruit tragoedia Vergiliana de Didone Aeneaque libro illi, qui «fragmenta cuiusdam sermonis amatorii» inscribitur.

«Ambo se vicissim nondum norunt. Ergo narrandum est. „Ego quidem sum tantus talisque.“ Haec est narrandi voluptas, ea quidem voluptas, quae cognitionem augeat pariter ac impediat, ea voluptas scilicet, quae stimulat. Ego quidem amando perpetuo stimulor, levis sum.» Sic Rolandus ille Barthes, philosophus, vir litteratus, magnus amator. Ab narrandi voluptate initium sumit drama illud Aenean inter et Didonem. Legimus apud Vergilium:

 

Didonis mors (Vergilius Vaticanus)

Sic pater Aeneas intentis omnibus unus

fata renarrabat divum cursusque docebat.

Conticuit tandem factoque hic fine quievit.

At regina gravi iam dudum saucia cura

vulnus alit venis et caeco carpitur igni.

Multa viri virtus animo multusque recursat

gentis honos; haerent infixi pectore vultus

verbaque nec placidam membris dat cura quietem.

Ad summam: Quodlibet amoris drama libro philosophi Francogalli evoluto melius intellegitur.