Soliloquium Salodurense primum

Visne soliloquium audire? Premas hic!

Personae: Beatus, Alter ego.

Alter ego: Salvus atque semper fortunatus sis, Beate!

Beatus: Di te ament, Beate!

Alter Ego: Quid agis tu? Rectne vales? Sed dic mihi quaeso, quid hoc sibi velit! Quidnam tibi telephonulum huc illuc moventi in animo est?

Beatus: Rogasne, quidnam hoc sibi velit? Confabulationem nostram sophophonio incidere velim.

Alter Ego: Quantum inceptum! Iam in rete omnium gentium sermocinatur Alexander Veronensis, sermocinatur Daniel Stockholmiensis, sermocinatur Reginaldus Mercator, praelegit fabellas faciliores Franciscus Alonsus, confabulantur quidam tres Americani de quibuslibet rebus. Nonne hoc sufficit?

Beatus: Minime! Minime hoc sufficit. Numquam est satis. Nonne dicit magister noster aures educandas esse? Aures nostras dicit magister noster semper ubique educandas esse; aures nostras dicit magister noster semper ubique Latinitate imbuendas esse.

Alter Ego: Recte mones. Ergo narra mihi aliquid, ut etiam aures meae educentur!

Beatus: Quidni paucula de Saloduro proponam? Tibi quaedam de Saloduro refero. Salodurum oppidum vetustissimum est. Iam Romani abhinc duo milia annorum caelo Salodurensi perfructi sunt. Subiectum est Salodurum Iurae Monti, adiacet flumini cuidam, cuius nomen Arola. Arola in Rhenum influit, Rhenus in mare Germanicum. Aquis maris Germanici caelum irrigatur.

Alter Ego: Satis superque ineptiarum! Aures enim, Beate, educandas, non obtundendas esse magister noster dicere solet. Nunc quidem mihi abeundum est. Vale!

Beatus: Valeas et tu! In proximum.