Aliquas notulas de epistulis moralibus ad Lucilium
proponere mihi permitto. Namque ob causas scholasticas Senecae litteras his
diebus non semel evolvam oportet. Cum abhinc plus decem annos Senecae epistulis
operam darem, adhortationum me pertaedebant. Tum enim temporis adhortationes ad
ingenium concinnandum iterum iterumque prolatae fere intolerandae mihi
videbantur. His contra diebus epistulas morales oculis novis praeditus evolvo.
Alliciunt me calami perspicuitas et brevitas, alliciunt me sententiae cum aliae
tum illae, quas philosophus Cordubensis de amicitia exaravit.
«Ad
amicitiam» ait «fert illum [scilicet sapientem] nulla utilitas sua, sed
naturalis inritatio. Nam ut aliarum nobis rerum innata dulcedo est, sic amicitiae. Quomodo solitudinis odium est et adpetitio societatis, quomodo
hominem homini natura conciliat, sic inest huic quoque rei stimulus, qui nos
amicitiarum appetentes faciat.» (Ep.mor. 9,17)
Tam peropportunus quam aptus ad rem mihi index videtur,
quo Senecae operum editio Basiliensis exornata est. Quae enim editio saeculi
XVI inscribitur: «Opera L. Annaei
Senecae et ad dicendi facultatem et ad bene vivendum utilissima».
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen