Freitag, 16. September 2016

De luscinia cuculoque

Iam aves migratoriae regiones relicturae sunt Helveticas. Helvetica fugiunt frigora et cuculus et luscinia, quae cantatrix volucris a quibusdam vocitata est philomela. De utraque ave Iohannes Ludovicus Vives Hispanus Valentinus nobis tam lepidam quam subtilem tradidit fabellam. Qua in narratiuncula causa aperitur, cur luscinia, ut Plinius quodam loco scripserat, hominibus praesentibus diutius et accuratius cantet. En explicationem:

«Cuculus et philomela eodem cantant tempore, verno scilicet, ab Aprili medio ad Maium exactum aut eo circiter. Hae duae aves in contentionem venerunt, de suavitate concentûs quaesitus est iudex. Et quia de sono erat certamen, aptissimus visus est ad eam cognitionem asinus, qui praeter ceteras animantes grandes haberet auriculas. Asinus repudiatâ lusciniâ, cuius se harmoniam negaret intellegere, victoriam cuculo adiudicavit. Philomela ad hominem appellavit, quem ubi videt, agit statim causam suam, canit diligenter, ut se illi approbet ad vindicandam iniuriam ab asino acceptam.»*



*Fons: Iohannis Ludovici Vivis Valentini Linguae Latinae exercitatio, Lugduni, apud Seb. Gryphium, a. 1542, p. 24.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen