Coenobium Angelimontanum |
Per Alpinas regiones
iter faciens Johannes Jacobus Scheuchzerus, de quo non ita pridem hoc in foro fuit
sermo, adiit anno MDCCII coenobium Angelimontanum (vulgo: Engelberg), quod monasterium
situm est in valle Alpinâ «montibus undique cinctâ iisque perpetuâ nive et
glacie tectis». Monachorum vivendi modum perspiciens cognoverat Scheuchzerus,
quippe qui Apollinis artes calleret, vitâ sedentariâ valetudinem corrumpi
prosperam. Ita enim Johannes Jacobus noster:
«Non autem silentio
praeteriri debent motus et quies. Vita religiosorum monastica et
eruditorum sedentaria pari ambulant passu, utrobique deficit motus atque
corporis exercitium; colligunt in cellis monachi aeque ac eruditi in suis
museis varias cruditates, quae ventriculo indigestionem afferunt, fermentum
obtundunt, pituitam in intestinis coacervant sicque flatibus perpetuum fomitem
praebent, massam insuper humoralem disponunt ad varias obstructiones,
secretiones viscerum depravant et speciatim pro ratione temperamentorum malum
illud (crucem medicorum) hypochondriacum cum melancholiâ, morbos inter literatos
haud infrequentes inducunt.
Consului, quo sic obviam iretur imminentibus
gravioribus hisce aliisque morbis, corporis frequens exercitium, praecipue horâ
dimidiâ, aut integrâ, ante pastum, ut reliquiae ciborum in ventriculo
digerantur et excernantur, et sic quoque prohibui meditationes statim a pastu,
a multis institui solitas, atque e contra suasi deambulatiunculam, digestioni
ciborum apprime proficuam.»*
Haec hactenus.
----------------------------------------------
*Fons: Johannes Jacobus Scheuchzerus: Οὐρεσιφοίτηϛ Helveticus sive itinera per Helvetiae Alpinas
regiones facta, Lugduni Batavorum, typis ac sumptibus Petri Vander Aa, anno
MDCCXXIII; p. XIX.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen